Sarımsak Burnunda Soğan Tepede

Bindokuzyüz Onbeş Onsekiz Martta
Sırtlanlar akrepler Çanakkalede
Ayakta pabuç yok mintan yok sırtta
Aç, susuz Mehmedler çanakkale

Çanaktan kaleye destan yazanlar
O çanaktan gıda alan ozanlar
Yedi düvel karşısında kızanlar
Arıburnu ile soğantepede

Dedem Mahmut, Topal ile beraber
Şekil ve şemâli çanakkale
Topal her organı, dedemde eli
Toprağa verdiler soğan tepede

Ciğarayı ayağıyla sarardı
Topalın sadece bünyesi vardı
Mevcûdatı soluduğu kadardı
Sarımsak burnunda soğan tepede

Şehid-gâzi torunuyum ben aha
Dedem İnce Hüseyinle Mustafa
Anda kavuştular yüce Ellâh’a
Sanma, yatıyorlar Çanakkalede

Ellâh buyuruyor, “ŞEHİDLER ÖLMEZ”
Öldü diyen münkir olurda gülmez
Gözünü kırpmaz ki cepheden gelmez
Nöbet tutuyorlar seddi â’lâda

Seyyid onbaşının bir tek güllesi
Düşmanlar duyunca korktular sesi
Denizde boğul küfrün kâffesi
Yazmışız destanı çanakkalede

Mehemmed’im o gün orada, bende
Hazırdım; Komutan Resulûm önde (s.a.v)
Bütün gönüllerle gözler o günde
Asr-ı küfr çizildi Çanakkalede

Yalan tarih yalandan kahramanlar
Türedi, türetti küfr o zamanlar
Hakîkâti bir tek ârifân anlar
Ulubatlı sancak dikti kâlede

On altı Temmuzda çanakkaledir
Milletin başına büyük belâdır
Türküz; Milli secerimiz a’lâdır
A’mâ rikayı bastırdık helâda

Çanakkale savaşından bin beter
Daha şiddetlisi idi birader
Onda düşman belli idi bu sefer
Silâhınla vurur iken helede

Seni silâhınla uçaklarınla
Senin füzelerin bıçaklarınla
Seni; köşelerin bucaklarınla
Seni vuranlarla bu hergelede

Kaçaklarla gitti uçaklarında
İmanla direnen bacaklarında
Zaferin kahraman koçaklarında
Dertmendiz gam, keder, hüzün çilede

S.İ.A’nın emrinde hemde beraber
İslâm âlemine verdiler keder
Sana senin tankından ataş eder
Ellâh için görelim sürgelede

Mehemmed’im o gün orada, bende
Hazırdım; Komutan Resulûm önde (s.a.v)
Bütün gönüllerle gözler o günde
Asr-ı küfr çizildi Çanakkalede

Rahat durmaz İSLÂMİ: Türkün düşmanı;
İster, senin tuzağına düşmeni
Göremiyor, üstlerine koşmanı
Seninle cenk eder hâlâ cephede