Sarılış Şiiri - Gamze Uslu

Dün gece seni gördüm yine rüyamda
Uzak durmaya çalıştın önce,
gözlerin bana değdi ama
kalbin görmezden gelmeye uğraştı.

Sonra…
o suskunluğun çözüldü.
Dayanamadın.

Sarılışın bir fırtına gibiydi,
özlemin yıllarca taşan seli gibi.
Sıkıca…
öyle ki, sanki bütün eksik zamanları
bir anda telafi etmek istercesine.

Ama kolların sıcacıkken
dilin öfkeliydi:
“Neden gittin?
Neden bıraktın?
Bana neden bu acıyı yaşattın?”

Her cümlen bir sitemdi,
her nefesin bir yaraydı üzerimde.

Sonra sustun…
Ve en derindeki o kelime döküldü dudaklarından:
“Seni seviyorum…”

Öyle yüksek, öyle çıplak,
sanki yıllardır sakladığın tüm cümleleri
tek anda haykırıyordun.

O an anladım;
hem kırgın, hem yaralı,
hem de hâlâ bana ait bir yerin var içinde.

Ve ben…
Ben çok özlemişim seni.