Sarılır sevdamın kolları…
Yırtılmış etimden, sanki biraz hayat,
Yaşama dair, son kan damlasıyım.
Nefesime çektiğim, hava kadar tezat.
Sevgime sarılmış, duygu hapsindeyim.
Psikolojim sarmaş dolaş, bir darboğazda,
Çıkmaz sokaklara, adım olur ayaklarım.
Bakışlarıma saklanmış umutlarım, kırık- dökük,
Tenime bulaşmış kokunda, kaybolmuşum.
Ellerini ver desem uzatır mısın, ellerime?
Gözlerinde arasam kendimi, bulabilir miyim?
Zihninde saklı mıyım hala, düşüncelerinde?
Sende miyim kaybolsam, bilemiyorum beni?
Yüreğini aç bana, bir umman olsun sevgim.
Rüzgârlar dokunsun duyguma, serpilsin yüreğine,
Buradayım hala gözlerini aç, gör aşkın bakışını,
Sarılır sevdamın kolları, sokulursan sen.
Oktay ÇEKAL
10.08.2014-22.52
Kayıt Tarihi : 10.12.2014 22:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!