karanlık odamdayım
tek başıma
yıldırımlar düşüyor boş yatağıma
geceleri uyuyamıyor insan
sarılıpta yalnızlığa
ya da uyanmak zor geliyor
bir buse konmazsa yanağına
kırk yıl muhabbet yağsa
işlemez yalnızlığıma
ne çare karabahtım
ağlamak benim kârım
ne baharlar geçti
tutamadım
utandım;
unutamadım
hayat bana taktı usta
Kayıt Tarihi : 12.7.2006 01:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!