Sarıldım.... Şiiri - Mustafa Ünan

bir gece vaktiydi yanında bulduğumda kendimi önce sustuk alabildiğine sessiz ve derinden sonra; baktık birbirimize en derinden... kelimler kifayetsiz ve anlamını yitirdi o vakit sonra yürekten bir hoş geldin cıktı dudaklarımdan ardından sarıldık uzun uzun birbirimize inat ve çektim içime kokunu alabildiğine bir nefeste ardından tuttum nefesimi kokun kalsın diye... sonra oturduk karşılıklı konustuk alabildiğine geçmişi yad ettik hemde her karesini yeniden üç dost gibi verdik baş başa sen,ben ve anılar... bir vakit sonra uykuya uyarladık gözlerimizi uzandık gecenin karanlığında bir yerlere ama; ne senin gözlerini alıp götürüyordu uyku nede; beni götürüyordu rüyalar alemine... ardından yine her ikimizdende sözler döküldü geçmişe ve yaşananlara dair dudaklarımızdan korkuyla ve endişeyle karışık bir söz beklerken sana; sarılıpta uyanmak istiyorum dedim utanarak... sanki dünyalar benimdi aldığımda cevabı ve sarıldım sımsıkı hiç bırakmaksızın bedenine... sonra düşündüm bir vakit kendi kendime ardından haram kıldım gözlerime uykuyu böylesi bir anı geçiremezdim uykuyla sabaha dek kırpmadım gözümü bir an olsun ve yalvardım rabbime geçmesin bu an diye kollarımı bir başka sardım bedenine sımsıkı sarıldım...sarıldım... ve yine sarıldım....