Sarıldım Şiiri - Mehmet Şahan

SARILDIM

Doğar doğmaz doymaz sandım kendimi,
Anamın göğsünde aşa sarıldım!
Nefsin deryasına bandım kendimi,
Dünya menüsünde yaşa sarıldım!

Nefsimin ördüğü ağa inandım,
Gözümün gördüğü dağa inandım!
Aklımın erdiği bağa inandım,
Hayat gemisinde başa sarıldım!

Rengi yanağımda al oldu diye,
Kendi çanağımda dal oldu diye!
Tadı damağımda bal oldu diye,
Gönlün mevkisinde hoşa sarıldım!

Mevsimler geçerken ekin ekmedim,
Vakit kaybolurken kaygı çekmedim!
Herkes uğraşırken terler dökmedim,
Hasat mevsiminde boşa sarıldım!

Pir-î Fâni der ki; vakti gelince,
Azrail daldığım düşü bölünce!
Ebedî sandığım tenler ölünce,
En sonunda sin’de taşa sarıldım!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
18.08.2022 – KİLİS