SARILAN ve SARAN Şiiri - Mustafa Yaralı

Sanırdım deli gönlüm, bedenimden firarda,
Daldan dala uçuyor, durmazdı bir kararda,
Anladım ki kaçış yok, bize uçta kenarda,
--Yön yön sarılmışım ben, her cihete baktım da,
--Sarılan can olur da, saran canan olmaz mı?

Gerçekler zuhur etti, hayal buldu zevali,
O dem sarsıldı vücut, iflas etti mecali,
Beni benden alınca bir güzelin cemali,
--Yüreğinden vuruldu, sevdalı kara bahtım,
--Vurulan can olur da, vuran canan olmaz mı?

Varlığıma hükmedip, kanımda dolaşıyor,
Her zerreme Mansur’ca sedası ulaşıyor,
Gönül küpüm kabarıp, cezbelerle taşıyor,
--Kalbimi buruyorken, aşkıyla narda yaktım,
--Burulan can olurda buran canan olmaz mı?

Kulağımdan duymakta, gözlerimden görmekte,
Aşkını ipini boyayıp, iğnesiyle örmekte,
Derdiyle inletse de, devasını vermekte,
--Azameti yorarak, gezer gönül sathım da,
--Yorulan can olurda yoran canan olmaz mı?

Bunca yıl uyumuşum, ölür ölmez uyandım,
Kayboldu tüm renklerim, tek bir renge boyandım,
Sürükleyip kendimi, kapısına dayandım,
--Aşkının kemendini, gerdanıma taktım da,
--Varılan can olurda, varan canan olmaz mı?

Tevhit ile bir oldu, anılanda ananda,
Zatında kemal buldu, yanılanda yananda,
Biz yokluğa düşeli, canda odur cananda,
--Huzuru Âlisinde, daim durmak; ahtım da,
--Durulan can olurda, duran canan olmaz mı?

Dilerse kapanırmış, sonsuzluğun arası,
Bir zamanlar bin idi, yaralının yarası,
Şimdi tek bire indi, kalmadı yüz karası.
--Kırk yerinden yarıldı, deryasına aktım da,
--Yarılan can olurda, yaran canan olmaz mı?

25.12.2010…Mustafa YARALI