Sarılamam Şiiri - Büşra Özdemir

İçine alamadığın bir nefes var hani.
İşte ben o alamadıklarınım.
Severken kurduğun hayaller var hani.
İşte ben o hayallerin tersiyim.
Gülemediğin, içinde kalanların var hani.
Ben işte o uktelerim.
Her gece konuştuğun yıldızlar kadar uzak,
Bir çocuk sevinci kadar yakınım sana.
Hem uzak hem yakınım aslında.
Ben senin dilinin ucundakilerim.
Söyleyemediklerinim.
Doğan güneş bile beni artık aydınlatamaz.
Kayan yıldız dileklerin de olamam.
Ateş almış garip bir alev de olamam.
Söneceğimi bile bile yanmam.
Mutluluklarının öznesi benmişim,
Sorumluluk alamam.
Yapamayacağımı bile bile onları yaşayamam.
Duymak istediklerin olamam.
Çünkü ben içimden gelenleri söyleyemedim.
Ben verdiğin duyguları bir türlü sevemedim.
Yanında oldukların, bir anda kaybolanlarınım.
Güneşliklerinim.
Gelip geçici heveslerinden biriyim.
Çaresiz olduğunda sığındıkların, problemin olduğunda çözümlerinim.
Mutlu olduğunda sevinçlerin, gülüşlerinde gamzelerinim.
Kaldıramam.
Benim olmayanlara bir anda saldıramam.
Ben de olsam ben de anlayamam.
Bitmesi gereken hikayelerinim,
Koymaya başlık bulamadıklarınım,
Yarım kalanlarınım ama seni tamamlayamam.
İmkansız olduğunu bile bile,
Sana sarılamam…