SARIL, NE OLUR SARIL BANA….! !
Yoruldum yalnızlığın şu ıssız yollarında.
Tutunacak bir dal arıyorum çöl ortasında,
Bir yudum suyu çok görme sakın ola bana,
Sarıl, sıcacık,sımsıcacık sarıl ne olur bana.
Bu gün, dünden daha çok muhtacım sana.
Yalnızım, çok çaresizim ve yine sensizim.
Bak, gözlerimin ta içine, sokul kollarıma,
Sarıl, sıcacık, sımsıcacık sarıl ne olur bana.
Dindir o serin nefesinle benim susuzluğumu,
Unuttur hadi bana kahrolası umutsuzluğumu.
Sevgimdendir sen bu sitemlerime aldırma,
Sarıl, sıcacık, sımsıcacık sarıl ne olur bana.
Sigaramdan seni üflüyorum ben her nefeste,
Seni bulmak istiyorum, boşalan her kadehte,
Bir gün olur, yolun düşerse sessiz toprağıma.
Sarıl, sıcacık, sımsıcacık sarıl ne olur bana..
28.04.2011
Ercüment YazıcıoğluKayıt Tarihi : 29.4.2011 12:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!