Sarıl da Susayım Şiiri - Zaman Tüneli

Bazen hiçbir şey sormasan,
Sadece gelsen…
Başımı omzuna koysam,
Ve sarılsan —
Sussam…
Çünkü bana iyi gelen bir tek sen
Ve ben bu suskunlukta en çok seni arıyorum.

Hayat kısa be sevgilim,
Kırılıp dağılmadan önce kalbim,
Bir kez daha sarıl bana.
Yüreğinde taşı beni,
Uzakta değilmişim gibi…
Yanındaymışım gibi,
Sanki hiç gitmemişim gibi.

Geceleri en çok seni özlüyorum,
Yastığımda değil,
Sanki mezar taşı gibi
Boğazıma oturuyor hasretin.
Ölüm değil bu, ama yaşamak da değil…
Ruhum acıyor.

Aklım sende,
Gözüm her yerde seni arıyor.
Bir bakışını, bir gülüşünü,
Bir “ben buradayım” demeni.
Gitmek sana kolaydı belki…
Ama ben hep kalmak istedim.
Seninle.
İçimde.

Her özlemek bir yangın oldu,
Her yangın bir gece,
Her gece bir dua…
“Allah’ım, sarılsın bu kadın bir gün bana tekrar.”

Deli rüzgarlar esse de,
İçimdeki o sıcaklığın yerini hiçbir rüzgar soğutamıyor.
Bir tek sen,
Bir tek sen…

Biliyor musun?
Ben seni kelimelere sığdıramıyorum artık.
Yazsam olmuyor,
Sussam taş gibi çöküyor içime…
O yüzden diyorum ya:
Gel de sarıl bana.
Ne geçmiş konuşulsun ne geleceğe dair yeminler.
Sadece o an…
Yüreğim yüreğine değsin.

Ve ben diyeyim ki:
“Bak, bana iyi gelen hâlâ sensin…
Hâlâ sen…”