Sarıl Bana Ayşem Şiiri - Abbas Paksoy

Şu kısa ömrümüzü, biraz düşün.
Aşk çiçek’leri gibi, aşmış döş’ün.
Eğer âşık olursan, sende üşün.
Ben donuyorum, sarıl bana Ayşe'm.

Nasıl oldu böyle, takıldım sana.
Sevmek neymiş, sen öğrettin bana.
Hem bir ceylan’sın, hem de bir suna.
Göz’lerinde, sevgiyi gördüm Ayşe'm.

Ben neyleyim ki, gönlüm sana koştu.
Bir selam’ına, heveslenip coştu.
Seni her görmeye, beden’im uçtu.
Yol’larında, oyuncak oldum, Ayşe'm.

Senin aşk’ınla, Paksoy'um'dan, oldum.
Ben gonca gül’düm, peşinde soldum.
Sana kızdıkça, saç’larımı yoldum.
Hiç mi merhametin yok, senin Ayşe'm