Sarıl Bana Şiiri - Ahmet İsmail Eren

Takatim kalmadı sevgili
Ne yanımdaki boş tabureye dert yanmaya
Nede beynimdeki beni susturmaya
Sarıl bana sevgili
Yeterki sarıl
Korkuyorum
Sonumun ağaçda sallanan bir ceset olmasından korkuyorum
Koru beni benden
Sarıl bana sevgili
Bu kötü sonuca ulaştırma beni
Sarıl bana ve engel ol
Kokun sarhoş etsin beni sevgilim sızıyım
Teninin pamukluğun da yapılan bir yatakta uyut beni sevgili
Bir daha uyanmayayım
Buğday tarlası olsun saçların kaybolayım
Sen bul beni sevgili bir daha kaybolmayayım
Güneş her yeri kavururken
Senin kiraz dudaklarının ekili olduğu bahçede serinlet beni sevgili
Gözlerin deniz olsun geçemeyeyim denizi boğulayım
Sarıl bana sevgili
Ne olur sarıl
Sarılmayacaksan söyle sevgili
Sen bir ağaç ol ben kendimi asayım
Bitsin bu hikâye
Bitsin bu patavatsız hayat