Sarıl Bana... Şiiri - Mehmet Şahan

Sarıl bana korkmadan, ruhum meleğe eştir;
Sebep bile sormadan, sarılanlar kardeştir...

Sarıl bana, cananın canda canana ersin;
Sarıl ki can, cananın onda yanana ersin…

Sarıl bana, birleşsin sana susayan tenler;
Sarıl ki gen, eşleşsin onda olmayan genler…

Sarıl bana, uyansın gaflet uykusundaki;
Sarıl ki ten, ayılsın; rahmet yağdırsın baki…

Sarıl bana, kalmasın kendimden yeis, şüphem;
Sarıl ki ben, olmasın nefsimden bahis mübhem…

Sarıl bana, dinlensin yorgun düşen özlerim;
Sarıl ki sen, şenlensin hüzünleşen gözlerim…

Sarılsana Şahan’ım, sarıldığın köz olsun;
Kesilse de dermanın darıldığın öz olsun…