Sarıl Bana Şiiri - Ferhat Manav

Duvarlar üzerime üzerime geliyor,
Yağan yağmur adeta yıkıyor bedenimi.
Sol göğsümden başlayarak bedenime hafif ağırlık çöküyor,
Kadavra gibi hissediyorum kendimi.

Yeni aldığım saatim bile on iki de durmuş kalmış,
Zaman mı ilerlemiyor, yoksa ben mi fark edemiyorum.
Göl evinde hafta sonu bulduğum mutluluğu,
Çikolata yiyen bir çocuğun gözlerindeki parıldamadan daha çok seviyorum.

Vazgeçersin sonunda,
Avucunu kanatan gülleri sıkmaktan…
Yıpratır hayat ikimizide,
Son sürat limanda koşmayı bırakırsın…

Zaman çok zor geçiyor yokluğunda,
Yağmur taneleri kor gibi yakıyor saçlarımı.
Ne güneş doğudan doğuyor,
Ne de ay…

Vazgeçersin sonunda,
Avucunu kanatan gülleri sıkmaktan…
Yıpratır hayat ikimizide,
Son sürat limanda koşmayı bırakırsın…

Çekip gitmek yürek ister, sarıl bana…