Ona rastladığımda,
Yorgundu,
Hüzün kokuyordu teni,
Kanıyordu, yitik yılları!
Islaktı, gözlerindeki aşklar.
Dudakları açtı,
Teni de...
Yokoluşa yolculuktan dönüyordu,
Sus,
Konuşma,
Anlatma,
Sorma,
Anla ve,
sadece 'SARIL' diyordu...
Kayıt Tarihi : 7.10.2007 10:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yokoluşa yolculuktan dönenleri onarmak öyle zor ki........... onlara yapılacak en büyük iyilik,susmak ve sadece sarılmak..
İbrahim abi... bazı şiirler vardır okursun kalırsın; kal gelir... işt eben o demdeyim, kal geldi..... bu yorumu kabul et, muhabbetle, yürekten kutluorum....
muhteşem bir şiir ve unutulmaması gereken daim hafızada kalması gereken bir çalışma
TÜM YORUMLAR (80)