Sarıkamışta Şiiri - Muammer Kars

Bir çarığı vardı, birde mintanı.
Kar vurdu ıslandı, Sarıkamış'ta.
Ne gözyaşı aktı, nede al kanı.
Doğaya aldandı, Sarıkamış'ta.

Ne bir sığınak var, nede bir koğuk.
Ahmet, Mehmet dedi, ses boğuk boğuk.
Bir ayaz var Rabbim, ne acı soğuk.
İliğe dayandı, Sarıkamış'ta.

Yaz mı? Karakış mı? Güz belli değil.
Karlar tepe tepe, iz belli değil.
Ela gözler donmuş, göz belli değil.
Bilinmez amandı, Sarıkamış'ta.

Dağ, taş pusu kurmuş, kuşlar ağaçlar.
Boran, tipi vurmuş, hem karnı açlar.
Kolera ve tifüs, gelmez ilaçlar.
Bir başka imandı, Sarıkamış'ta.

Aylar olmuş, yorgun argın yollarda.
Ne dizde takat var, nede kollarda.
Karlar, sinsi tuzak kurmuş dağlarda.
Bir beyaz yorgandı, Sarıkamış'ta.

Allahuekber'de bir soğuk çember.
Rabbim şehit dedi, size muteber.
Dilerim komşunuz olsun peygamber.
Dillerde destandı, Sarıkamış'ta.

Analar ağladı, yarlar yanacak.
Ateş tutuşmadı, yanmadı ocak.
Hele gel gör gardaş, dağ, taş kol bacak.
Kaybolan vatandı, Sarıkamış'ta.

Dadaşım unutma yüreğine yaz.
Her gece yatmadan, dua ve niyaz.
Günde bir Fatiha, Vallahi çok az.
Bir tarih doğrandı, Sarıkamış'ta.