Doksan bin mehmedim Urusa karşı
Karlı palandöken dağının başı
İşi kurtarmak azmiyle Sarıkamışı
Aç çıplak sefere çıktı Mehmedim
Moskofa dedi ki: dahâ ölmedim
Dikkâte almadı ki Karakışı
Eksi altmıştaydı dağların başı
Allâh’a emânet etti gardaşı
Giderken arkaya bakmaz Mehmedim
Dondu da; tetiği çekmez mehmedim
Altmış bin civanı, kar tipi boran
Düşman değil idi bunları yoran
Zemheridir can damarını kıran
Allâh derde adım atmaz Mehmedim
Buz olurda yere yatmaz Mehmedim
Buz tutmuş canı yok ayakta Mehmed
Zirvede yamaçta koyakta Mehmede
Ceddi şühedâdan dayakta Mehmed
Ölünce çekilip gitmez Mehmedim
Silâhını teslim etmez Mehmedim
Karakış’a esirdir Sarıkamış
Moskoflara kasırdır Sarıkamış
Sühedâya nasırdır Sarıkamış
Karda, kışta ricât etmez Mehmedim
Yatarda içine batmaz Mehmedim
İSLÂMİ: bu hüzün sardı cihâhı
Altmış, Yetmiş, Seksen, Doksan bin canı
Hamza, Hüseyn, Hasan, âli sultanı
Kılavuzum dedi; bitmez Mehmedim
Söndürülen ocak tütmez Mehmedim
31 Aralık 2019 Salı
Kayıt Tarihi : 31.12.2019 15:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!