Sarıkamış'ta Mehmed'im Şiiri - Selim Adım

Karabulutlar hiç gitmemişti memleketimden
Yoksulluk,açlık,sefalet vuruyordu derinden
Ne günler geçmişti dinlemiştim dedemden
Yaşlı,genç,kadın,erkek
Cepheden cepheye koşuyordu
Vatan diyor; bir daha çoşuyordu

Osmanlı'ya oynanan oyunlar
hem içten hem dıştandı

Sarıkamış'ta ki facia;
Önce basiret yoksulluğu
Sonra karakıştandı.

Ferman geldi Enver Paşa'dan,

Girmeliydi Ordu;
Köprüköy'den,Oltu'dan,Bardız'dan
Siz vurun biz geliriz ardınızdan
Verilen toprak alınmalıydı Moskof'tan
Böyle emir gelmişti Helmut'tan

Kafkaslar bizim
Enver kahraman olacaktı.

Sonra ordu toplandı Şehr'i Erzurumda
Savaşın kararı verilmişti bu durumda
Ordumuz binlerdi,ne bini on binlerdi
Hasan İzzet söyledi ama kim dinlerdi...

Paşam dedi;
-Bu kışta savaş olmaz
Erat kurşun atmadan soğuktan donar
Sonra yürekler dağlanır yanar

-Hayır dendi ve ordu yola çıktı
Hava ayaz çünki kara kıştı.
Nefesler bile havada donuyordu
Açlık bir yandan,yorgunluk bir yandan
Yardım etsindi Yüce Yaradan

Elde yok avuçta yok
Elbise yırtık, papuçlar oyuk

Allah Allah nidalarıyla!
Önce kardan yollar geçildi.
Binlerce Mehmet soğuktan biçildi.
Gitmiyordu ayak,görmüyordu göz
Geceler ayaz,bitmiyordu gündüz

Sarıkamış'ın üstüne inmişti sis
Artık dönüş yok,ölümdü içimdeki his
Ah ah binlerce erat,heba oluyordu
Hayır! Düşman vurmuyor,sadece donuyordu
Mehmet'im donduğuna değil
Öldüğüne değil
Kaderine yanıyordu.
Kurşun bile atmadan
Düşman kanı akmadan
Bu neyin nesiydi

Sarıkamış bir destan,Sarıkamış askerdi
Bu kışta sizi kim,neden,niye gönderdi?

Askerim kahraman,Mehmet'im şehitti
Allah'u alem buna kuşlar,ağaçlar şahitti.

27.07.2007