Sarıkamış Kara Kış Şiiri - Murat Aybirdi

Sarıkamış bugün kara kış, Mehmet’im uykuda
Allahuekber’de donmuş her bakış, ölüm pusuda
Tükenmiş ömrüm, açmaz ayaza küsmüş gülüm
Anlatılmaz bu keder, asırlarca sürer bu zulüm
Mehmet’im, vatan toprağıyla kucaklaşır gece yarısı
Ay, yıldızlarla oynaşır, tipinin kesilmez ardı arkası
Yüreğim Sarıkamış’ta kaldı, yiğidim Sarıkamış’ta
Şimdi buğulu bir hasret var ayaz yemiş her bakışta
Tarihten silinmez karası, yüreğimdedir hâlâ hatırası
Kolay kapanmaz, kimse bilmez, derindedir yarası
Çığ düşer uçurumlara, güller kanar, Mehmet’im yasta
Kiminin aksi kalır bulanık sularda, kimisi dünden hasta
Şehadet iner göklerden, ölüm sarar taze bedenleri
Şanlı tarih minnetle anar ölüme gülerek gidenleri
Sarıkamış bugün kara kış, koyun koyuna fidanlar
Süngüler pas tutmuş, kılıçlar kında, anlamaz nadanlar
Viran dağlarda solmuş çiçeğim, yüreğim mahşer yeri
Tipiye tutulmuş gecede yandı yüreğim görmeden seheri
Sarıkamış bugün kara kış, dolunay çok uzaklarda
Çırpınır bir kuş, kurtulamaz, kolu kanadı tuzaklarda
Kanadı kırık kırlangıç karda şimdi, kesilmiş nefesi
Bakışları donmuş, bedeni kara teslim, kısılmış sesi
Sarıkamış içimde bir yaradır, dağları yüreğimi kanatır
Kelimeler tükenir, anlatamaz Mehmet’i üç beş satır
Kurt naralı ordu gece yarısı böyle susar mıydı akın akın
Kalkın koca yiğitler, silahları kuşanın, süngüleri takın

Sarıkamış bugün kara kış, dağlarında açmaz gülüm
Sarıkamış bugün kara kış, dağlarında kol gezer ölüm
Nefesim kesilir, bir ateş yakar içimi şimdi ta derinden
Solar güller, kabristanda servilikler ağlar kederinden
Zaman ikindi, demir pençeli kartal, kayalıklardan indi
Kesti nefesleri, gözlerindeki nefret, yüreğindeki kindi
Uyku çöktü gözlerine, Mehmet’imi sardı bir örtü gümüşten
Haber alan var mı o sessiz gidişten, o uzak dönüşten
Sarıkamış, ruhumda esaret, bağrımda onulmaz bir yara
Sitemim yara değil, şu geçit vermeyen amansız dağlara