SARIKAMIŞ 'Donuk Gözyaşları'

-Tek bir kurşun dahi atmadan donarak şehit düşen 90 bin askerimizin aziz hatırasına-

Tiz bir sessizlik etrafta…Her şey “kar”dan çıkan ayak seslerine kulak kabartmış.Bulutlar bile kıpırdamıyor.Yalnızca sema gözlüyor Sarıkamış’ı…

Sarıkamış’ta bir dağ…Dağda bir “kar”..”Kar”ın üzerinde binlerce asker…İşte gökten bir “kar” tanesi düşüyor Sarıkamış’a doğru…Gökten bir “kar” tanesi düşüyor sanki hiç yere inmek istemeyen bir edayla…Bir rüzgarın esmesini istiyor o “kar” tanesi…Rüzgar esse de uçurtsa beni başka diyarlara diyen bir yalvarışla…Esse de askerlerin üzerine düşürmese beni duasıyla bir “kar” tanesi geliyor Sarıkamış’a…

Düşüyor o “kar” tanesi bir askerin kalbine. Daha fazla dayanamıyor eriyip gidiyor oracıkta.O askerin vatan sevgisiyle yanan kalbinde eriyor. Bir “kar” tanesi daha düşüyor semadan askerin kalbine.O da dayanamıyor eriyor.Bir tane daha düşüyor…Bir daha…Bir daha…Dayanamıyor artık o kalp o kadar “kar”a…Bu sefer o kalp donuyor oracıkta.

Sarıkamış’ta bir dağ…Dağda yürüyen askerler…Bulut bile dayanamıyor o soğuğa.Olduğu yerden sıcak diyarlara akıp gidiyor.Ama Mehmed’im gitmiyor bir yere.Yüreğine her “kar” akışında vatan diyor dimdik.Kaçmıyor bir yere.Gözleri uzaktaki dağda …Orada diyor bağımsızlık.Orada diyor Vatan…Oraya bir varayım,düşmanla bir karşılaşayım,hele bak sen o zaman bana diyor Mehmed’im.Bak sen o zaman ne “kar” kalır ne üşüme kalır…

Ama göremedi Mehmed’im düşmanı..Karşılaşamadı,vuruşamadı düşmanla.O “kar” tanesi izin vermedi.Soğuktan kaskatı kesildi.Çöktü kaldı olduğu yere.Onunla tüm hayalleri çöktü oraya.Yürek mi dayanır bu acıya…

…..

Bak bir ana sesleniyor yanık yüreğiyle Güneşe:Eritme karlarını ey güneş! Orada oğlum yatıyor.Eritip de ortaya çıkartma.Şereflice,kefensiz yatan oğlumu çıkartma ortaya.

Bak bir Yar sesleniyor:Ey Allahuekber Dağları! Çiçek çıkartma bağlarında…Oranın tek çiçeği benim Mehmed’imdi.Soldurma çiçeğimi.

Bak bir Oğul sesleniyor:Ey Sarıkamış! Bana babamı ver.Onunla bağlarına çıkacağız,saklambaç oynayacağız.Daha oyuncak almadı bana.Vefasız Sarıkamış ver babamı bana.Ne olursun ver ağlatma!

Ey Mehmed’im! Ardınızdan analar ağlarken donuk gözyaşları damlatıyorlar artık.Ardınızdan bize miras kalan donuk gözyaşları…Bu miras her kış mevsiminde yağıyor yüreklerimize damla damla.Artık 4 mevsimimiz yok bizim.3 mevsimden sonra Sarıkamış gelir takvimlerimizde.

Semadan “kar” yerine yağan Mehmed’im…

Bir çağ açıp bir çağ kapatan Mehmed’im...

Söyleyin bana neden şimdi bir Çağı dondurdunuz? … Neden?

Sen söyle ey Sarıkamış! 90 bin askerimi aldın içine.Artık rahatça eriyebiliyor musun?

19 NİSAN 2007