Sarıkamış Destanı Şiiri - Tülay Bayramoğlu

Sarıkamış denince,gönlümde sıkı başlar
Fırtınadan görünmez yük üstündeki kaşlar

Yamalı çarıklarla Mehmet’im çıkmış yola
Donarak can vermişler sarılmışlar kol kola

Yazdan kalma elbise giydiği kıyafeti
Sanki mahşer yerinde yaşıyor kıyameti

Karlı dağlarda yolcu gidiyor gece gündüz
Vatan kurtulsun diye can vermiş binlerce yüz

Allahuekber dağı duruyor sana şahit
Destanını okudum olamaz başka şehit

Binlerce Mehmet’ime geçit vermedi dağlar
Sarıkamış seninle karanlık oldu çağlar.

Seni seven yine ben benim ey Sarıkamış
Üşüyen ecdadıma toprağın kucaklamış

Binlerce şehidim var kan izi yoktur yerde
Parçalanır ciğerim Mehmet’ime nerde

Destansın Sarıkamış,seni unutamam asla
Gözüm görmezse dahi gönlüm anıyor yasla

O tarih sahnesini hissetmek lazım içten
Kader mi dertler bilmem yok oldu asler hiçten

Yükselen sedalarda sesini duyuyorum
Seni andıkça inan kendimi buluyorum

Bedenimde bin parça damarımda kanımsın
Sarıkamış şahidi,sen benim öz canımsın

Biliyor gençlik seni tek vücut tek bir bilektir.
Anadolu toprağım Sarıkamış yürektir