Sarıkamış destanı.

Erzurum da toplandı yüz yirmi bin kahraman
Daha yeni bitmişti seferi Yemen Balkan.
Üst baş yırtık perişan yorgunluk daha yaman;
Düşünür mü Mehmet’im düşman Sarıkamış ta.

Yirmi iki aralık günü yollar tutuldu,
On beşlik delikanlı kırklık dede katıldı.
Tezden ulaşmak için yol biraz kısaltıldı;
Her dakika önemli her an Sarıkamış ta.

ALLAHUEKBER dağı amansız geçit vermez,
Öyle bir kıyamet ki kimse kimseyi görmez.
Yırtık çarıklar donmuş ayaklar da yürümez;
Kanla donmuştu sanki zaman Sarıkamış ta.

Eller el arar oldu diller zaten dönmüyor,
Havaya kalkan kollar donup daha inmiyor.
Uykuya dalan canlar bir daha uyanmıyor;
Böyle yazmış İlahi Ferman Sarıkamış ta.

Kör gecede ak kâbus sanki olmuş Azrail,
Kıyamet o an işte Sur’a üfler İsrafil.
İlk bahara gerdandır Soğanlı da hemayil;
Kar beyazdır çiçekler nişan Sarıkamış ta.

Vatan ve din mevzuy sa gerisi teferruat,
Bu Türk İslam askeri böyle etmiştir taat.
İslam’ın özünde var komutana itaat
Her şey apaçık belli ayan Sarıkamış ta.

İşte vatan sevgisi ölümüne iştirak,
Düşmeyecekti yere kan la resm olan bayrak
Tecelli Hak-k tan gelmiş şahadettir son durak
Ak ölümle yazıldı destan Sarıkamış ta.

Etem-i gururumdur duysun bütün kulaklar,
Doksan bin cana mezar bu ağlayan topraklar
Kar çiçeği derler ya kanla açar yapraklar.
Zulmeti boğan inanç iman Sarıkamış ta…

03.12.2005.ANKARA.