Sarıkamış Ağıdı Şiiri - Murat Aybirdi

Usul usul bir kar yağar yaslı Sarıkamış’a
İçim yanar Allahuekber’de donmuş bakışa

Yumdu gözlerini, sonsuz bir seferde Mehmet’im
Sarıkamış sılam, Sarıkamış beyaz gurbetim

Şanlı ordu susar mıydı hiç böyle akın akın
Kalkın kurt naralı yiğitlerim, zafer çok yakın

Ateş düştü Sarıkamış’a, hep yüreğim yandı
Sarıkamış’ta ölüm, ölümlüğünden utandı

Ordularla yenilmez asalet var şu kanımda
Sarıkamış’tan acı hatıra kaldı yanımda

Askerlerim vardı, her biri koca bir vatandı
Sarıkamış’ta ölüm kapılarına dayandı

Ey karanlıklarda bu zulme sessiz ağlayan ay
Yandı yüreğim, ne tahtım kaldı ne de bir saray

Süngüler sustu, kılıç sessiz kaldı paslı kında
Beyaz ölümden başka hiçbir şey yoktu yakında

Gelsin hüznüne ram eylesin o şanlı komutan
Fatihalarla dolsun hep baştan başa kabristan

Gün söndü ufukta, karanlıklar tahtından indi
Hey Sarıkamış, sinende yatar şehitler şimdi

Bu şehadetine şanlı tarih şahittir senin
Ey şehit, kızıla boyanmamışken ak kefenin

Ölüm, hançer gibi keskin, çiçekler kadar ince
Ölüm bile ağladı gül Mehmet’im can verince

Sanmayın gönül deryamdan sızan su sesidir bu
Allahuekber’de solanların bestesidir bu

Kar altında kanlar değil, o civan canlar kaldı
Her birinden geriye yaralı figanlar kaldı

Ağla Sarıkamış, ağla kefensiz yatanlara
Sevdalı yüreğini süngüyle avutanlara

Yatağında ölmeyi aklından söküp çıkardı
Döşeği kara toprak, yorganı insafsız kardı

Bayraklaştı her nefer, sonra düştü topraklara
Şehitlik yazılan alnına çalınmadı kara

Bir karanlık gecede eriyorken bütün varlık
Ölümdü acı yaşamdan kalan tek bahtiyarlık

Sarıkamış, yüreğimde eskimeyen yaradır
Sarıkamış, albümlerde solan bir hatıradır

Ey şehit, cennet bahçesindeki nazlı çiçeğim
Dilim döndükçe bu destanını söyleyeceğim

Şehadet şerbetinden doldurup altın tasını
Sonsuzluğa gidenlerin tutuyorum yasını

Ey Murat, bu ateş içini yakar ta derinden
Kabristanda sıra serviler ağlar kederinden

Murat AYBİRDİ