Sarıkamış Şiiri - Rüstem Şahin

Bu ne büyük acı bedenler donmuş
Gencecik neferler kas katı olmuş
Kar beyaz dağlar mezarı olmuş
İçimde yaradır o SARIKAMIŞ.

Ayakları donmuş potinler delik
Ekşi kırk derece verir mi soluk
Bir kurşun atmadan yok olmuş bölük
Içimde yaradır o SARIKAMIŞ.

Bu ruhumda kabuk tutmaz yaram var
Acısı hiç dinmez içerim yanar
Andıkça burnumun direği sızlar
İçimde yaradır o SARIKAMIŞ.

Dağları buz tutmuş geceler ayaz
Kirpikleri donmuş, kaşlar bembeyaz
Bu acı yazgıyı destanlara yaz
İçimde yaradır o SARIKAMIŞ.

Sarardı Mehmetin gül benzi soldu
Yol yâri olmadan kanları dondu
Yâ Rabbim bu nasıl acı bir sondu
İçimde yaradır o SARIKAMIŞ.

Kiminin anası evlatsız kaldı
Kiminin yavrusu babasız kaldı
Feryatlar, figanlar semàyı sardı
Içimde yaradır o SARIKAMIŞ.

Bunları yazarken içerim yandi
Ruhumu tarifsiz bir acı sardı
ŞEHİTLER ÖLMEZ CENNET' İ MEKANDI
İÇİMDE YARADIR O SARIKAMIŞ.
SARIKAMIŞTA DONARAK ŞEHİT OLAN YİĞİTLERİN ANISINA MEKANI CENNET OLSUN.
22 ARA 2920 İST RÜSTEM ŞAHİN GÖNÜLDEN DİLE.