Sarıkamış Şiiri - Mehmet Kılıçel

SARIKAMIŞ

Yüz yıl önce yurdumda düşman cirit atarken
Yakıp yıkıp her yeri birbirine katarken
Ulusumun üstünde güneş kara batarken
On binlerce askerim yürüdü ölümlere
Korku sardı düşmanı dert oldu zalimlere

Giysileri incecik çoğu on dört yaşında
Postalları yırtıktı kalpak yoktu başında
Sıcaklığı dururken anasının döşünde
Vurdu kendini yola vatan vatan diyerek
Memleketin uğruna kardan kefen giyerek

Ciğerimi yakıyor o katrandan kara yas
Yıllar oldu nerdeyse içim mahşerde nadas
Es hicranım dinmeden bütün benliğimde es
Zemheri ayazında körpeye can pazarı
Tekbir sesleri ile yırtıldı göğün zarı

Şahadettir sayılır var oluşun temeli
Yürekteki imandır bir oluşun temeli
Vatanı kurtarmaktı onların tek emeli
Ah demeden çıktılar yollara vatan için
Bitmez destan oldular dillere vatan için

Kış gelince karlanır yüksekteki o dağlar
Allahu Ekber dense sinem karalar bağlar
Geçmiyor hiç acısı aradan geçse çağlar
Kapanmayan yarayı kazırsın Sarıkamış
Mehmed’in eceline mezarsın Sarıkamış.

Mehmet Kılıçel