Sarıkamış Şiiri - Kemal Bayrakcı

Suratlarında bir kırbaç gibi şaklıyordu ayaz
Çocuktular yüreklerine ilk sevda düşmüştü o yaz.
Mahmut hasan musa kemal ökkeş ali yakup mustafa
O an memet olup bindiler limandan demir alan vapura.

Horon teperken azgın dalgalar vardılar Trabzon’a
Zehirli bir engerek gibi çöreklenmişti soğuk Erzincan’da
Bir sevgili gibi dağların boynuna kollarını doluyordu patikalar
Toprağın ılık nefesini arıyordu delik postallardan ayaklar.

Girdiği gibi çıkmaz domdom kurşunu körpe teninden
Bedenindeki esaretten vazgeçer Memet vazgeçmez hürriyetinden.
Bastırdılar içlerinde özledikleri anların taze kokusunu
Söküp attılar ciğerlerinden bir habis gibi ölüm korkusunu.

Olmaz onların kabri nabızlarda atan birer anıttır
İstiklal ateşidir sönmez,içlerinde haykıran anttır.
Güneş firaridir ya da boğulmuş zemherinin kemendiyle
Yürüdüler damarlarındaki yangının peşinden kefenleriyle.

Bir karınca katarı gibi ağdılar dağların yamaçlarına
Tifüs aç kurt misali saldırıyordu yorgun vücutlarına.
Gümüşten kanatlarıyla kar yarin yüzünü getirirdi sıladan
İliklerine işledikçe beyazı, kavuşmaktı son dilekleri Tanrı’dan.

Çıkarıp kalbini koydu Nene Hatun erlerin torbasına azık
Öyle uzun sürmez toprağı kanla öpülen yerde karanlık
Halay çekercesine atıldılar türkücesine ölümün kollarına
Yürekleriyle yazdılar tarihi anaların dinmeyen gözyaşlarına.
.
Karın altında doksan bin yürek hala sımsıcak atıyor
Üstünde kardelenler,dolu dolu bir hayat mutlu yatıyor.
Ruhları küllenmez birer kordur Allah-u Ekber tepesinde
Tüfekleri patlamaya hazır bekler asırlarca siperinde.

Arsız bir çocuk gibi tırmanıyordu mehtap gökyüzüne
Rüzgar bir şarapnel parçası gibi çarpıyordu yüzlerine.
Ölümün yakıcı soluğu okşasa da hummalı bedenlerini
Son nefesi çıkmadıkça yere düşürmez göğsündeki cevherini.

Her sabah yeniden dalgalanır umutları hayatın bağrında
İçli bir şarkıyı tutuşturur sıla hasreti ağızlarında.
Kurşun alınlarına bir ana busesi gibi sıcacık değince
Gözlerinde şavkıyordu sevdiklerinin yüzü ölmeden önce.

Ağlıyorum,gözlerime dalgası vuruyor beyaz hüznün
Kanatıyor süngüye benzeyen acısı bin dokuzyüz ondördün.
Kara kışında bıraktın Ey Asker açmadan baharını çırılçıplak
Anamızın ak sütü gibi helaldir koynunda yattığın toprak.

Şubat-2006