O gün gök kızıla çalıyordu yere bakarak
Kurtlar ulumuyordu
İnsan ölülerine rağmen
Ve gözlerin açık gidişine bakakaldılar
Umursamazca serzenişlerle
Şaşırmıştı cümle alem ve mahlukat
Böyle bir yitirilmişliğe
El değmemiş tazeler yas tuttu
Yas tuttu yiğitlerine
Ve kara, mağrur, girişken gözler
Yine ağlamalı oldular
Soğuktan tetiklere yapışan eller
Bir bir düşüyordu yekpare yekpare
Yeminler vardı yankılanan
Soğuk vardı kanı donduran
İnsansı düşlerdi ümide bakan
Ve kan akmadan yiten umutlardı
Sarıkamış’tan
Kayıt Tarihi : 16.1.2009 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!