Sarıkamış Şiiri - Afşin Dualı

Yiğidim, vatan için çıktın en çetrefilli yere,
Vatan için canını taktın dişine,
Yiğitler düşerken bir bir yere,
Ne aklın yârdaydı ne balanda, ne annede,
Tek gayen vatandı, gerisi hiçlere gebe..

Sadece emir değildi bu yola revan,
Geride bıraktığına ağlamadın, tek gaye vatan,
Seni düşlerken, düşlerim tir, tir, donar,
Tek nefeste buğuzlanır yüreğim şakaklarımda,
Böyle vatanın böyle aslanları bir bir düşerken gayeleri düşmesindi al sancak..

Ölümü korkuttu yiğidimin bu bakışları,
Salalar sizin için bile okunamadı yiğidim göz yaşlı,
Doksan bin yiğit ile dondu bir millet canı,
Sarıkamış ki mehmedimin vatan için feryadı,
Ayaz ki hiç olmamıştı bu kadar kanlı..

Var mı dünyada bu destanın eşi,
Analar yavrularına kar ile kefen biçmiş,
Doksan bin yiğit bıyıkları terlememiş,
Tekmil getiren donmuş dudaklarda diller zikirli,
Düşen ölü değildi, vatan için donmuş şehit..