Sarıgül Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Bir bağa girdim ki güller dizili,
Güllerin her biri dünya güzeli,
Hele içlerinde birisi var ki;
Ne pembesi, beyazı ille Sarıgül

Güneş bile karşısında kararır,
Selvi boyu göğe doğru uzanır,
Bülbül sedasıyla güne uyanır,
Kanar yaralı gönlüm bile Sarıgül.

Birgün göremesem onu gözüm renk seçemez,
Dünya malım olsa onsuz yüzüm gülemez,
Bu gizli sevdamı kimseler bilmez,
Eşittir aldığım nefes ile Sarıgül.

Sazıma dokundum sazım ağladı,
Şiire mısraya söze sığmadı,
Kaleme alam dedim kalem yazmadı,
En zor kelimedir dile Sarıgül.

Gönlüme keyif veren en güzel sızım,
Alnıma yazılan tek güzel yazım,
Her mevsim oldu baharım yazım,
Kokusunu verir esen yele Sarıgül.

Öyle bir sevdaki anlatamam bunu,
Bir ummana daldım gelmiyor sonu,
Eş değer etti, bana mecnunu,
Attı beni en kızgın çöle Sarıgül.

Kızıloğlu sonunda unuttu kendini,
Dadaşın gönlünde Tortum güzeli,
Ondan geriye kaldı şimdi gazeli,
Ellerimden kayıp gitti sele Sarıgül.