Sarı Veba Şiiri - Ayşe Uçar

Tanrım
bir başına geceyim
içsel dökülmelerime savaşlarıma
yıldızlar şahit gök şahit söktüm kalbimi
perde perde kapattım
pencerelerimi

ışığa
renklere
güneşe
gökkuşağına

karanlığıma
belki ay dokunur
ve donmuş kirpiklerimin hercai menekşelerini ağlatır
sustururum dilimi terkedilmiş şehirlerin ayaz avazlarına
kısır gözyaşlarımı kimsesiz ruhumu
bağışlarım
yalnızlığa

dost niyetine
şifa niyetine

Tanrım
sonunda "yandı gülüm keten helva"
tesellisi yok bu gelgitlerin çırpınışlarımın
acılara başyapıt oldu duygusal kramplarım
çözüldü yaşamın döngüsü büyüsü uçtu
ah! koptu gönül kuşlarımın
kızıl kanadı

zaman
hissizleştikçe
duygusuzlaştıkça
çığlıkları çoğaldı gönlü kirli günlerin
ve ezberi bozuldu
ruh diyetlerinin

ölüye
divaneye
deliye

açık kapıya döndüm
cüzzamlıların son uğrağı
siyah denizlerin su yosunlarının
boyu devrik testisi

kılı kırk yaran sınavların büyükelçisi

yetmedi
fezanın babasız çocuklarının kanlı gözyaşlarının
sarı vebası yetmedi vebali
yetmedi zevale yüz tutan
kötürüm tırnakları
oldum

Tanrım
suskunluğumu saflığıma bağışla...

ayşe uçar
31052024
01:17