Umut etmekten ne cok yorulmuş bedenim.. Yaşamak,inanmanin ağırlığı ile eziyor artık beni
İnsanlığa dair,
kitaplara şair,
Sana siir olacak hiçbir ilham gelmiyor..
Aksi ve huysuz, yıpranmış bir adam...
Ruhum bendenime kadar ,Sımsıkı Sarılmış, peşindeki sararmış yapraklara...Zamanla daha çok anlam yüklüyor insan, hayatın türkülere çalan rengini...Biraz sari ,biraz Gri.. Deli Gönlüm! : Karnını boydan boya yaranların uzattığı küçük yara bantlarını alıp onlara minnet duymayı bırak artık! Çünkü hayat, hak edilmemiş güven ve dilden öteye geçememiş sevdaların koynunda çürüyor.Herkese gönül vermenin ne büyük bir hata olduğunu insan zamanla anliyor.
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta