Sarı Saçlı Umut Şiiri - Cevat Yıldırım

Doğmamış daha meyveleri
Bahçende ayva çiçeklerinin.
Sapsarı bir oğlandır hayallerindeki,
Ve karnında daha yeşermemiş elleri
Çocuk sevgilerinin…
Ben daha küçük bir canım belki,iki ağır kaburgan arasında,
Ama ömür rengindeyim anne.
Tutar rüzgarların sıcak nefesini tomurcuklarım
Ve büyütürüm günbegün gözlerinde ışığın anne;
Senin umutlarını, altın değerindeki…

Senin rahmin gündüz doğuran gece gibidir,
Ve benim ğözlerim güneştir anne;
Utanmadan doğar yüzüne.
Ve sarı perçemimin altında
Ak sütünün beyazlığını taşır anlım...
Ne acı,ne de ninnilere öfkedir;
Senin yüreğinin uğultusudur anne,
İlk kucağına aldığında ağladığım…

Hele bir toprağımı gör anne;
Yaratılmışların en uğurlusu
Ateş ve suyun üzerinde.
Benim anne,benim gözlerimin kurusu;
Senin güllerinin tomurcuğudur,
Büyüdükçe büyür bakışlarının renginde…

Ağlamayı unutma anne
Çatırdayan tohumlar gibi ellerinde,
Beni doğururken benden duyduğun.
Ve çılgınlığını sevginin,
Bedenimi susturan...
Şimdi büyütmek için gülüyor
Nazlı sevgililerin gamzelerini
Senin sarı saçlı kurnaz çocuğun…
Ve anne ağlamak da gülmek de sevmek de bizim içindir,
Aynı candan aynı kandanız madem,
Ben olgun bir çiçeğiyim rahminin.
Ve madem anlarız dudaklarımızın izini üzerinde,
İçmeliyiz şimdi aynı damlasından kadehin.
Doğmak ve doğurmak için anne
Büyümük için,
Ve hele ağlamak için kundağında gecenin;
Yaşamak denen şeyle şarhoş olmak gerekir

Senin rahmin bir ayva bahçesidir anne,
Sarı saçlı çocuklar büyür uyumadan;
Parlak gülüşleriyle ısıtırlar karanlığı dokuz ay.
Ve doğarlar utanmadan güneşten,
Ellerinden ve teninden utanmadan.
Sarılırlar kanının aktığı yere anne...
Senin kanın anne senin kanın;
Umut gibidir,sevgi gibidir,
Daima yüreğine akar insanın.
Ve seni anlamak için
Senden doğmak gerekir..

Ve senden son bir dileğim anne
Söylediğin ninnilerin içinde;
Kaderin soluk soluğa kaldığı gecede
Rahmindeki doğum sancısını bitirme anne,
Sarı saçlı umudunu yitirme anne...