Sarı Saçlı Rüya Şiiri - Sadi Saçak

Her anı bir olmaz insanın,
Bazen efkâr olur, bazı neşe.
Kuralı bu, böyledir bu doğanın,
Acılarla sevinçler sahiptir ömre.

Dün akşam da böyle bir akşam oldu,
İçime tarifsiz duygular doldu,
Sevinçle gülen yüzüm ansızın soldu,
Kederle devam ettim, artık o güne.

Bir sarı saçlı kız gelmişti karşıdan,
Saçları sırma teli, yüzü ise ay`dan,
Bakışı bahar güneşi, götürüyordu beni dünyadan,
Ne doyabildim, ne kıyabildim bakmaya yüzüne.

Bir şey söyleyecek oldum, yapamadım,
Ona sadece yanaşıp adını bile soramadım,
Saçlarından başka gözlerine bile bakamadım,
Saçlarını kızgın mil edip, çekmişti gözüme.

Hava onu benden saklamak için kararmıştı,
Işıklar onun güzelliğini benden kıskanmıştı,
O ise bunlara aldırmadan karşımda parıldamıştı,
Eziyet yapıyordu sanki garip gönlüme.

Hiç ummuyordum karşılacağım bu güzeli,
Bir güzel ki; gözleri cehennem alevi,
Saçları güneşin sanki bir eseriydi,
Varlığı zaten bir armağandı yeryüzüne.

Ve ayrıldım o güzelden sessizce,
Bir buğu indi ardından gözlerime,
Son kez bakmaya çalıştım ama olmadı, yüzüne,
İşte yine kalmıştım kendi kemdime.

Bir daha göremeyeceğim o sarı saçlı rüyayı,
Uyanınca çünkü geldim bambaşka bir yere.
Biliyorum; dolaşsam da bütün koca dünyayı,
Bir güzel bulamayacağım, Derya`nın üstüne.