Sarı Saçlı Mavi Kadın (2)

SARI SAÇLI MAVİ KADIN (2)
Tercihli bir yalnızlığın ,köşe başlarındaydı kadın...

Kara hummadan beter geceler de,kezzap sarısı günlerin doğmasını bekliyordu.

Yıldızlar aydınlatmıyordu artık,yüreğinde ki zifiri.
Yalnızdı yalnız olmasına da ,
kimdi ki bunun faili..

Her gün böyle değil mi sanki dedi masasındaki yarım kadeh fırtınaya,
bir sen bir ben bundan ibaretiz işte.

Artık, ne yaşamanın bir anlamı var ne de yaşam mücadelesinin.
Ağaçların kuşların,kaldırım taşlarının,köşedeki simitçinin, geçen arabaların ne de o canımın içi beni maviye aşık eden denizin ve gök yüzünün..
Yalnızsın kızım ,yalnızsın işte diye iç geçiridi .
Gitti o Akşam Gözler...

Acı bir gülümseme takıldı dudaklarının kenarına.
Ne çok fırtınadan yıkılmadan geçmişlerdi de,
bir kaşık suda boğulmuştu sevdaları o akşam gözlü adamla...

Sevmişti kadın,
kara gözleri ile çığlık çığlık haykırışlar ,avaz avaz suskunluklarla .
Bir haram Yaradana yakın ancak bu kadar yaşanır,
bir günah ancak bu kadar göze alınırdı ..
Ve Allahın yarattığı bir kul ancak bu kadar tepeden tırnağa sevilirdi..

İçini dökmeliydi ,haykırmalıydı kusmalıydı içinde ne varsa sevdiği adama..
Bir hayal oturttu eyvallahsız bir masanın baş köşesine kadın..
Yarım kadeh fırtınada sevdiceğine dolsurdu..
Ben anlatayım sen dinle dedi sevdiceğinin hayaline ..
Kadın konuştu hayal sustu...

Yumdu gözlerini sım sıkı kadın konuştu konuştu konuştu..

Ulan sen gittin ya ;
Ben kalbim cehennemin dibine düştü sandım,nefessiz kaldım ,bir çok kez yandım ardından dirildim bir daha bir daha yandım..
Seni daha az düşünebilmek için erkenden yattım .
Cebimde kaç kuruşum varsa ''zehir zıkkıma '' yatırdım..
Utandım,
çekip gidişini kimselerle konuşamadım da ,
sokatan geçen delilere içimi döktüm dizlerinde yattım..

Sen gittin,
Ben saçlarımı boyattım,kendime kırmızı bir elbise aldım.
Nerede akşam orada sabah yapmak için,çıktığım yollarda bir baktım ki evimin kapısındaydım.
Yokluğunda evimden başka yol bulamadım..

Sen gittin,
Ben avunmak ,kafamı boşaltmak,seni unutmak için yıldızları saydım
bir yıldız
iki yıldız
üç akşam gözlüm
ben sen yokken yıldızları saymayı bile başaramadım..

Sen ,
önce beni bana ,sonra o katran karası Allahsız gecelere emanet ettin gittin ya.
Ben çok ağladım,duvarları yumrukladım,yeri göğe göğü yere kattım..

Hani hep derdim ya sana ,
iki kaşının ortasında çizgi olayım ,namus gibi alnında taşı beni diye.
Sen gidince ,ben alnından kendi ellerimle kendimi koparttım..

Sen giderken gurur yapıp sana gitme demedim ,kal demedim ya.
Sen daha kapıdan çıkarken ayak bastığın yerleri öptüm,geri gelipte basasın diye parke taşlarına yalvardım
belki kokun sinmiştir diye odamı hiç havalandırmadım.

Sen gittin,
ben bir avuç beyez leblebi aldım,bir sahil kenarında oturdum,
bir an geldi dudaklarımda ki tuzu farkedip terin sandım da ,
sabaha kadar susuzluktan içim yandı kavruldu ,
ağzıma bir yudum su almadım..

Sen gittin,
ben bin kez günaha girip yere düştüm, bin tövbe ile geri doğruldum..

Şimdi;
kimselere eyvallahı olmayan masama oturttuğum hayalinle konuşan bir zavallıyım işte.
İçersin diye doldurduğum ,yarım kadeh fırtına olduğu gibi duruyor.
Doğru ya
hayaller yiyip içemezler ,hayallere dokunamaz sarılamazsın değil mi ey sevgili.
Gözlerim ve sözlerim az önce iflas etti .
Ben sensiz yaşayan bir ölüden farksızım artık..

Şimdi çıkıp gelsen,
ben geldim saçları sarım
ben geldim gönlü yaralım
bir daha hiç gitmem desen ,bitti desen
gün bu gündür bu günün adı vuslat desen
artık yokluğunu değil ,
akşam gözlerini yüreğimle öpsem..

Ama bilirim ki;
artık ne sen bana gelirsin ,ne de ben sana gel derim.
Sokakta yürüyen ve birbirine selam dahi vermeyen ,
iki yabancıdan ibaretiz.

Sen yine de kızma bana gönlümün esmer tenli gardaşı ,
hayalinle konuştum bütün gece diye ,kulaklarını çınlattım diye.
Darılma emi bana..

Gömülmemiş bir hayatın Fatiha'sıdır yazdıklarım sana....