Sarı Sabah Şiiri - Ahmet Şahin Soner

Yaz aylarından bir gündü
Sabah oluyordu;
Yine bildik sabahlardan işte....
Gece yorucuydu, boğuk, sıcak ve rutubetli
Kenarları motifli perdeler dans ediyordu rüzgarla
Siyah camdan masamın....
Tekerlekli sandalyesini yerlere sermişti rüzgar
Bense mayhoştum, bir hoştum
Akça bir sokak kedisi uzanmış koltuğa
Nereden girdiyse evime bilmem
Alay edercesine mırlıyor du yüzüme..
Ay dedenin benzi bembeyaz olmuş
Sanki oda benim gibi, geceden korkmuş
Ve batmakta yine benim gibi
Güneşin battığı yöne doğru
Bütün pencerelerim açıktı yine bu gece
Belki bir vakit çekip gelirsin diye.....
Önce yıldızlar geldi, sonra rüzgar
Sonra yuvasız kuş çığlıkları
Her şey herkes geldi;
Sen gelmedin......
Ve sonra işi gücü olmayan güneş geldi
Sadece doğup batan güneş
Ve şimdi saat, yine sensizliğin ertesini göstermekte
Yazın karın yağmasını bekleyen kardelenler gibi....
Belli işte gelmeyeceksin
Güneş gibi, işin gücün olmadan doğmayacaksın üzerime
Dar ve kavisli koridorlardan yürüyorum
Haksızlık etmeden güneşe
Sırf sen gelmeyesin diye
Gelsen de doğmayasın gündüzüme diye
Bütün pencereleri kapatıyorum
Sabah şimdi ayaz gibi vuruyor yüzüme
Sokak kedisini kovuyorum kanepeden
Sandalyemi düzeltiyorum
İşi gücü olanlar geçiyor kaldırımlardan
Bir ben kalıyorum sinmiş kenar köşelere
Ben anca uyuyorum bu sabah.....
Belki sende anca uyanıyorsundur kim bilir
Günaydın yüreğime doğan ay bükü
Günaydın güneşsiz kızaran bulut
Günaydın kenarı kemirilmiş susamlı simit
Günaydın lacivertli kel bebek
Ve sana da günaydın kırmızı burunlu sarıca kız
Kuşlarda günaymış üstelik uyutmuyorlar beni
Gugukçuklar ötüyor üstelik acı, acı
Bir horoz bu sabahta öterek uyandırıyor milleti
Bu saatten sonra öperek uyandıramaz ki

22.07.2002