Sevip de yanan bu kalp neylesin sana…
Güneşin kucak dolusu hararetiyle beslenen,
Günışığının şefkatli bakışlarına boyun eğen,
Şu bitkiler aşkın sırrını tasvir edebilir insana.
Yüreğim sahiplendiğim bir bahçe gibi çitli, kusursuz,
Şehveti toprağa eşeliyorum her gün, içi yabani otsuz.
Zamanla sevdiklerime yetiyor ilgi, merhamet.
Fakat ellerim vuslatta tükenmiyor, yardım et!
Ey yüreği güneş misali kadın…
Yetiştirdiğim sarı papatyalara layık senin adın.
Kayıt Tarihi : 28.3.2019 18:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!