Sarı Papatya Şiiri - Hoyrat Özdemir

Sende evlenmişsin sarı papatya
Yeni duydum..
Hatırlar mısın sarı papatya
Birbirimizden uzakta olsak da kalp atışı kadar yakındık aslında
Sen sesini beğenmesen de assolistimdin her gece
Gündüzleri üşürdün iş yerinde sen narin sarı papatya
Bense yanardım kısa kollu olsa da aşkım
Nefsime tezattı nesnendeki herşey
Bunu bile bile maddeyi eze eze delice sevmek!
Çılgınlıktı belki kalbinin ayazında can motorum tekledi
Ama delice sevmek benim işimdi
Ceketini alıp gelemedin.
İşte böylece sarı papatyam
Bir zamanlar birbirimizin gecesi gündüzüyken
Şimdi birbirinden bihaber iki yabancı olduk
Birbirimize yar olamasak da, onlara giden yol olduk
Hayat böyle
Birinin hüznü bir başkasının mutluluğu..
Çok geç veya çok erken olmuyor hiçbir şey için
Fark etmese de insan
Yaşadığı her şey tam zamanında
Kışta dökülen yaprakların baharda tekrar açıyor
Sevinci ve hüznü bir arada yaşıyor kalbin
Diyorsun ki
Birbirimize yol olamasak da onlara giden yar olduk.