Bu unutulmuşluk, bu yalnızlık
Bu terkedilmişlik hissi
Nisanmış, baharmış farkında değilim
Soldu yeşillerim
Açmıyor içimde çiçeklerim
Bilemezsin ben de senin kadar üzgünüm
Evlere kapandım, duvarlar arkasına saklandım
Çıkıp çıkıp indim aklımdaki köprülerin korkuluklarına
Uyudum uyandım seni gördüm her baktığımda
Bilemezsin kaç kez yuvarlandım içimin uçurumlarına
Kaç kez yaralandım, kaç kez kurtardılar bilemezsin
Acıyor içim sarı mavi…
Kayıt Tarihi : 2.4.2004 11:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!