Sarı'm Şiiri - Gülden Işık

adını ''Sarı'' takmıştım
biryantinli saçlarını
konu yapardım dilimde hep.
düşecek gibi yürüyüşün
güldürürdü beni perde arkalarında
ayakların dolanırdı beni görünce
yüzün kızarır,mahcup olurdun
yalnız yürürdün çoğu kez caddelerde
ben de yalnızsam peşime düşer
laf atmaya cesaret arardın adımlarından.
gizli bakışlarınla
beni bahçede görürsen eğer
bilirdim birazdan sazı eline alıp
''sevemedim kara gözlüm''ü çalacağını
ben de inadına umursamaz görünür
duymazmış gibi yapardım.
Farkındaydım…
Haberlerini alıyordum…
bana versinler diye
çocukların eline tutuşturduğun
o küçük mektuplardan;
beni seviyordun.
bense niye bilmem
aldırmıyordum.
sen de kim oluyordun ki beni sevecek
ne olduysa oldu işte
duaların kabul oldu
sen de benim için ''kim'' oldun.
turuncu gömleğin
gül kurusu ceketinle
hele hele ütüsüz pantolonun
boyasız ayakkabılarınla
alay eden ben;
seni çok seven biri oldu.
bazen hak etmesen de sevilmeyi
bazen nefret bile ettiysem de senden
bitiremedik!
bitmedi! bitemedi.
''aşk büyümezse küçülüyordur ''
derler ya Sarı'm
anlayacağın aşkımız hep büyüdü
sensiz yüreğim
hep küçüldü
küçüldü…

1997