Sarı Kokan Sayfalar Şiiri - Ömer Dalman

Uzun süredir dikkat etmemiştim.
40 yılda bir de olsa
okuduğum kitaplar bir süredir hep
yeni alınmış, taze, kokusu yeni...

ama o gün serviste Cem’in yanına oturduğumda
önce burnuma o eski samanlıkağıt kokusu geldi
sonra sağıma döndüm ve
o sararmış, yıpranmış koyusarı sayfaların
hala birileri tarafından okunabildiği gerçeğiyle karşılaştım.

gayet de güzel
tadıyla, keyfiyle o eseri
o tozlu sayfalardan okuyordu Cem.
belli ki hatrı da sayılır bir eser.
meşhur eski bir yazarın...

şu koskoca tüketim teknolojisinin yanında
eskinin temsilcilerinin de varlıklarını koruduklarını
halen hayatın yollarında dolaşabildiklerini
zaman zaman nadir de olsa önemsendiklerini hissettim.

eskinin, tarihin unutulmamışlığında umutlandım.
saygı duydum.
hem okuyana, hem okunana...

Cem ve o kokulu samanlıkağıt kitap
tarihin sislerini ve zamanın engellerini birlikte aşmışlar
ve hayatın bu aşamasında buluşmuşlar.

ne güzel...

bütün bunları anmama sebep
az önce raflarımdan elime gelen
o kadar eskimiş olmasa da
bir 10 yılı olan, sayfaları kokmaya başlamış bir kitaptı.

(Eylül 2006)