Sarı Kız Şiiri - Adnan Deniz

Yeni terliyordu hüsonun bıyıkları. Yaşı on yedi ya var ya yoktu. Gerçek olan bir şey vardı ama o da Aşk, hüsonun kapısını ilk kez çalmıştı.
Onu görünce heyecan kaplıyordu yüreğini. Onu görmeden edemiyordu. Hele bir kez ahırda tavşanları severken, eli eline değmiştide, o an yüreğinin yerinden çıktığını sanmıştı.
Gecelerin sabaha ulaşmadığına o günlerde tanık oldu hüso. Hayallerinin en güzel yerlerinde hüsrana uğrasada hüso, hayatından çok memmun ve çok mutluydu.
Hele bir gün sarı kız, gülerek el etmişti yavuklusuna. İşte o günü hüso âşıklar bayramı ilan etmişti.
Gizli gizli buluşmalar, heyecanlı koklaşmalar zamanıydı o zamanlar.Ne kıskançlıklar atlatmıştı sarı kız.Ne eziyetler çekmişti hüso.Ama genç aşıklar birbirini hiç bıkmamıştı.
Her şey gibi aşklarda solarmıydı? hüso demişti sarı kız. Söyle hüso, bu dünya ayrılıklar varmıydı? Hüso bin bir yeminler etmişti, aşkları üzerine “yeminle diyordu hüso, yeminle ayrılıklar hiç olmayacaktı.
O zamanlar ölümü bilmiyordu genç aşıklar. Ölüm ayrılığın diğer adı mıydı? Ne bilsindi sevdalılar, hiç aşk yaşamamıştı.
Sevgi dolu yılları, uzak diyarlardaki okullar ayırdı önce. Sık sık yazılan mektuplar seyrekleşti. Boş kaldı sonra posta kutuları.
Ara uzun olursa aşk zayıflarmış meğer. Ara uzun olursa başkaları girermiş aralara bilemediler. Sonunda mektuplar kesildi, sustu telefonlar. Aranmaz oldu, soldu gül gibi aşklar.
Herkes kendi yoluna gitmişti, öyle sanmıştı hüso. O da okulda kendine başka yol çizmişti.
Yel yepelek çıktığı dağların arkasında kalmıştı
Sarı kızı. Sarı kız mahzun ve hüzünlüydü artık ölümü tanımıştı. Çok ağır hastaydı sarı kız, haber edememiş, sevdiği üzülür diye söylememişti. Artık can kuşu uçmağa hazırlanırken çıkageldi birden bire hüsosu.Herşey gün ışığı gibi net ve berraktı. Feryadı figanı işe yaramadı hüsonun. İki gözü iki çeşme ayırdı sol yarısını yüreğinin, diğer yarısıyla yaşattı sevdasını.