Sarı Kız Şiiri - Gönül Ünver

Güneş ufku sararken, Akçay’dayım şimdi ben
Bir tarafımda deniz, bir tarafımda sen
Kaz dağ heybetle ve ihtişamla bakarken
Akçay sevgiyle dostça elini uzatırken

Denizin yorgun süzgün dalgındı duruşları
İçinde sakin, sessiz yüzmede balıkları
Yüreğimde dalgalar ve sevinç coşkuları
Başımda esen bahar mevsimi rüzgârları

Dağdan esen rüzgârla düşündüm efsaneyi
Hayalimde canlanan, sarıkızın benliği
Kaz dağında gezerken, eteğinde kazları,
Parlayan gözlerinde muamma bakışları

Tarih ve o yan yana, aşkı gönlümde şimdi
Duygularım düşlerim kenetlendi şimdi.
Denizden bir maşrapa su verebilir miydi?
Benim de yüreğime, su serpilir miydi?

İşte efsane böyle içten içe söylüyor
Sarıkız bir başka kız, ebedi ölmez diyor
Babası, kızından su vermesini istiyor
Dağdan el atıp, suyu o denizden alıyor

Gönül göklere yazsa seni inan ki azdır.
Efsanevi sarıkız, Akçay’ın baş tacıdır.
Denizden şaha kalkan tatlı su bir hayattır.
Böylesine güzellik, ancak Akçay’a haktır.