Sarı Kadriyem Şiiri - Mevlüt Bicik

Senelerden 1940 günlerden Kadir gecesi
Nur topu gibi bir kız geldi dünyaya
Gelin’de H.mehmedin oğlu Hasanın zevcesi
Çocuğ’unu görünce daldı hülyaya

Çocuğunun adını KADRIYE koymuştu
Babası ise Ístanbulda Asker olmuştu
Baba Hasan gurbetde Şehit düşmüştü
Öksüz,yetim kaldı! Sarı Kadriyem!

Öksüz kalan kadriye babasız büyüdü
O evinin,anasının âdeta eşsiz gülüdü
Üvey babanında dayaklarıyla çürüdü
Çile ile büyüyordu! Sarı Kadriyem!

Delikanlı kız olunca dağlarda çobandı
Üvey babasının evi ona bir yabandı
Derdini açamayınca hep içine kapandı
Íçin için ağlıyordu! Sarı Kadriyem!

Köyün en asîl kızıydı ve hemde güzel
Onu alabilmek için uğraşılıyordu özel
Tekkenin Ali ile akit yapıldı sözel
Ve nihâyet gelin oldu! Sarı Kadriyem.

Allah bu öksüz geline verdi bir Hatice
Haticede tam sevileceği anda vefat edince
Seneler sonra bir erkek evladı da gelince
Üzüntü ile sevinci beraber yaşadı! Sarı Kadriyem.

Haticesini alan Allah sonradan verdi beş
Kocasıyla beraber topluyordu tarladan taş
Çocuklarına verebilmek için helâlinden aş
Gece gündüz çalışıyordu! Sarı Kadriyem!

Kalmamıştı babadan bağ,bahçe ve tarla
Elde olanıda ekiyordu amcasından azarla
Çocuklarını avutuyordu pekmez ile karla
Sabırlı bir insandı! Sarı Kadriyem!

Haddi-zâtında Hacı mehmedin arâzîsi coktu
Şehit Hasanın kardeşlerinde merhamet yoktu
Mîras yedilerin yaptığı, yetime atılan bir oktu
Mahrum bırakılmıştı mîrasdan! Sarı Kadriyem!

Borçla aldığı tarlalarını yaz kış durmadan sürdü
Mîras yedilerin yedikleri boğazlarına durdu
Bunca yokluk içinde çocuklarına birer ev kurdu
Nasırlı eli öpülesi ANAM! Sarı Kadriyem!

Ümitsizliğe düşmedi,durmadı hızla dönen dünyada
Hayatında görmek için, göremediklerini rü’yada
Hemde rahat edebilmek için öbür dünyada ukbâda
Zorlukla çocuklarını okutmuş tu! Sarı Kadriyem!

Araya araya bulduğu Mevlüt’ünü gurbetlere saldı
Oğluna para verebilmek için tütün tarlasına daldı
Gündüz bitirilemiyen tütün işleri gecelere kaldı
Alın teriyle kazanıyordu! Sarı Kadriyem!

Bunca yıl çekilen çilelerle yaş olmuştu yetmiş
Özenilen muratlara erilmiş heveslerde bitmiş
Mîras yedilerde bu diyârdan bir bir gitmiş
Sırasının geldiğini biliyor! Sarı Kadriyem!

Kadir ve Kadriye isimliler kurtulamaz darlıktan
Hayât-ı dünyalarında dem vuramazlar varlıktan
Kimsenin malına,namusuna göz dikmezler arlıktan
Adın yanlış olmus ben ni’dem! Sarı Kadriyem!

Mevlüt Bicik
14/12/2005 saat 20.56
Esslingen