Sarı Işıklı Kar Şiiri - İsa Melek

Karlar düşer sokak lambasının sarılığında,
Beyaz bir sessizlik sarar geceyi,
Her adım bir yankı, her adım bir hatıra,
Gözlerimde kaybolur, yıldızlar ardında.

Soğuk rüzgar, yüzümü yalar,
Zaman durur, anılar sarar,
Geceyle birlikte, bir yabancı gibi,
Sonsuzlukta kaybolur bu yalnızlık.

Karlar düşer, her biri birer sır,
Bembeyaz hayaller, geçmişin kırık bir şarkısı,
Adımlarım iz bırakmaz karanlıkta,
Bir rüya gibi süzülür, kaybolur zamanın içinde.

Sokak lambası, titrek bir umut gibi,
Beni bekleyen bir yer var mı, kim bilir?
Soğuk gecelerde, en derin hisler uyanır,
Bir adım daha atarım, belki de kaybolurum.

Ve karlar düşer, dondurur içimdeki ateşi,
Bir başkadır her şey, her an farklı,
Yıldızlar, hep aynı yerde parlar,
Sonsuz bir evren, bir tek ben kaldım.

Sokaklar benden uzak, kalbim onlardan,
Bir yabancı olur her köşe, her taş,
Hızla akan zaman, ardımda bıraktığım anılar,
Birer iz gibi silinir karlar altında.

Yıldızlar söner, gökyüzü ağırlaşır,
Ve ben, bir adım daha atarken,
Gecenin derinliğine kaybolurum,
Bir rüya gibi, sonsuza akarken...