Sari Huzun Şiiri - Yılmaz Sevket Arslan

Bir sonbaharda sarının hüznü ile umudun birlikteliği

Vals yaparken hafif esen lodos eşliğinde

Kırmızının coşkusu ile canlanmamız lazım seninle

Siyahın matemi ile yine yeniden güçlenmemiz

Hayata

İnsana

Ve en karasından bügülere direnmemiz lazım seninle..

Birgün yolun düşerse ülkeme

Evlerin duvarlarında beyaz perdeler göreceksin

Bir sinema filmi izleyeceksin

Aktörler postalli

Figuranlar ben sen o..

Berfin Berivan Beritan

Zilan Zozan ve diğerleri..

Hep eylülün sürgün gülleri olduk göçebe misali

Sen sevilesi lacivert gecem...

Ben siyahın mateminde boğulan savaş tanrısı..

Gözlerinde yeşeriyor bahar,

Her bakışın bir karanfil....

Sonra..

Savaş tamtamları çaliyor kapı dibinde

Birazdan çelik yelekliler namlu çevirecekler

Ben düşerken hafif tebessüm edecem

Miras bırakacam gül yaprağı gülüşümü

Sen sakın korkma, sakın ürperme

Ve

Sakn ağlama...

Sarının hüznünde,

Sarımsı, sarı sarı başaklar açacak..

Hazana duracak yuregin..

Usursun..

Cok usursun bilirim...

Olum uykusuna duracam..

Sonra..

Sar beni en parlak yildizlarla.

Kusan en mavisinden sevdayi...

Gotur beni kekik kokan daglarima

Orda birak...

Seni

Daglarima

Ulkeme

Halkima

ve gun batimindaki huzune birakiyorum

Hosca kal

Hosca kal her bir teli huzun kokan yuregim

Hosca kal sarinin maviye olan aski..

Hosca kal tum kirmizi sevdalarim

Hosca kal...

Ellerim tenine hep oksuz kalsin...

Sakin usume bensiz...sakin titreme

Hosca kal mavi durus sari huzun kirmizi sevdam..

Hosca kal....

Yilmaz Sevket Arslan

01.08.2009 bruksel...Time= 07:08 pm