Sarı Gül Şiiri - Aynur Yazıcı

Sinek vızıltılarında uyurdum
Öğle vakti, karanlık odamda
Göz kapaklarım indiği an
Etraf aydınlanırdı, bembeyaz
Sonra şeffaflaşırdı yerküre
Bedenim semaya doğru yükselirken
Ruhum batardı yerin dibine
Orada yanardı cayır cayır
Hayatın bütün manasını yitirdiği an
Bu, ölüm bile değildi
Gülümün solduğu an
Ah sarı gülüm ah
Çiçeklerin en güzeli
Sen kamer-i nurdan daha parlak
Zühreden bile güzelsin
Zühre ki, bütün güzelliklerin temsilcisi
Kevkeb-i şems
Ah! Sarı gülüm ah
Şevval ayının on sekizinci günü solan gülüm
Kadife yapraklım
Hadi son bir kez gülümse bana
Ve okşa gözlerimi
Gülüşünle yanayım
Ah! sarı gülüm ah
Neredesin?
Kaf Dağının ötesinde mi?
Tuba ağacının gölgesinde mi?
Ölümsüz gerçeğe mi yakınsın?
Ölümlü yalana mı?
Gülüm! Sıratın ortasındaki ölüm
Ah! Sarı gülüm ah
Çiçeklerin en güzeli
Şevval ayının on sekizinci günü solan gülüm!

Ağustos-1997 (Ardeşen)