Sarı gözlü kız Şiiri - Hatice Kelleli

Hayat yolunun ara sokaklarında
Tamda bir soluk almak için durmuşken
Demli bir çayın tazeliğiyle
Nefes almak isterken
Gıcırdayan tahta masaların sandalyelerin
Hüznün akan sesini bastırırken insan kıvılcımları
Sarı gözlü kız
Çıkardı maskesini
Koydu masanın üstüne

Tüm gıcırtıların nutku tutuldu
Sustu birden dünya
İsyanı sessiz olsada
Bakan anlardı aslında
Yarabantları sargılarla ayakta durabilen
Kırıklarla kanaması geçmeyen
İyileşmez hasarların tutunduğu
Yaralarını bastırırken sarı gözlü kız
Hazan külleri duman duman yayılırken gözünden
O maskesini hayata bırakıp
Hayattan son damla yaşıyla ayrıldı…