Her giden mevsim
Bir sonraki yıl gelecek olanın aynısı
Güneş aynı, bulutlar aynı ve yağmur aynı
Toprak bu, hepsine açıyor bağrını
Var olmak doğmadan olmuyor
Ve…
Olmuyor yeşermeden solmak
O Son geçtiğim mevsim
Sessizliğe açılan en gizemli kapı
Dünün sızıntıları çöküyor yalnızlığıma
Demin üzerine gam
Gamın üzerine ölü toprağı serpiyor
Ruhum biraz daha ağırlaşıyor
Mavi çiniler soluyor
Taş parkelerin çehreleri üşüyor
Eylül’ün arkasından bakakalıyorum
Ekim geliyor...
Sibel KILIÇ ...
Sibel Kılıç Sevdayeli
Kayıt Tarihi : 3.10.2017 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!