Ibonun ahirinda acti gözlerini.
Ilk memesdini gördü anasinin.
Yokladi sivri uclarini,
Sömürdü...
Isi bitince bakti yanina,yöresine,
Agabeylerinin süt emmeyisine.
Sanki tefeciligi ilk kendi bulmuscasina,
Bir yigin umut,
Bir o kadar gurur,
Sevindi...
Kücük sigirtmacin toplayisinda,
Özgürlügü buldu yayla yolunda.
Ucarcasina ön sirada,
Yol vermedi arkadaslarina.
Günler gecti,
Danalik,yasarlik,tosunluk.
Derken öküzlük zamaninda,
Tanimaya basladi insan oglunu,
Üzüldü...
Atilinca boynuna boyunduruk,
Gecirilince zelve,
Aci,aci,buruk,buruk,
Yiten düslerine sari dananin,
Güldü...
Simdi bir varmis,bir yokmus gibiydi.
Herseye ragmen hayat iyiydi...
(25 Haziran 1974,Mescit köyü)
Bekir HasgülKayıt Tarihi : 29.1.2008 16:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!