Tüm ışıklar söndü
Bir tek Ay ışığı, gökyüzünün ölüm yüzü
Gözlerimi Ay ışığında parlayan taşlar bürüdü
Geri kalan bütün şehir bütün şehir karanlığa gömüldü...
Ve sana değil ama ecele sarı çiçekler kadar kırgınım
Bir avuç toprak bir karış taş kadar yalnız kalakaldım...
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta